The final countdown

10 juni 2013 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

Dit is dus officiëel m’n laatste blog. Over welgeteld één week sta ik weer met beide voetjes in het verre, exotische België. De laatste weken zijn m’n projecten gewoon doorgegaan. De computer training zit er op en vrijdag is de proclamatie van onze studentjes. Op kleinskool heb ik alle kids nog één keer gezien en ik wil donderdag iets speciaals met ze gaan doen, maar ik weet nog niet wat, moet ik ook even met de directeur overleggen.

Ik sta nu ook elke avond in het theater voor Sounds of south end. Het is best lachen backstage, heb onwijs veel lol met Wiebke, de stage manager, Craig, Cuan en een deel van de acteurs. Het is wel vermoeiend, ’s ochtends altijd in de weer met de kids en dan ’s avonds weer hard werken in het theater tot een uurtje of elf. Gelukkig vind ik het leuk en zijn de mensen ook geweldig. Ja, ik ga het theatertje missen, maar ik ga het zeker niet verlaten. Als ik weer thuis ben heb ik drie sollicitatie gesprekken bij theaters, nl. de Roma, Monty en ccBerchem.

Ik ben iedereen, m’n ouders, m’n broer, m’n vrienden, ready4life en iedereen hier in Zuid-Afrika onwijs dankbaar om me te steunen en mij de kans te geven iets moois te doen voor een nog mooier land. Wat ik hier heb geleerd is onbeschrijfbaar, en zeker niet te leren op zes jaar middelbare school. Het is niet altijd even simpel geweest, de realiteit kan onwijs hard aankomen. Zo heb ik me de laatste weken wel een beetje zitten doodpiekeren over alle opstanden en onrustigheid in de townships. De mensen daar maken al zoveel mee en als die kinderen dan ook nog zo vaak geconfronteerd worden met geweld, dat doet een mens gewoon pijn. Het is niet te vatten (ook niet voor mij) hoe het is om je onveilig te voelen in je eigen buurt. Wetende dat je na zonsondergang niet meer over straat kunt.

Ik hoop vanuit de grond van m’n hart dat Zuid-Afrika zich blijft ontwikkelen en de kloof tussen zwart en blank steeds meer wordt weggewerkt, op financieel vlak. De cultuur moeten ze zeker behouden. Dat maakt Zuid-Afrika juist zo boeiend en kleurrijk, de grote mengelmoes van verschillende culturen en afkomsten. En onze Bart de Wever maar zeiken over de multi-culti samenleving, moet ‘ie maar eens hier heen komen.

Eén ding is zeker, ik ga het hier onwijs missen en ze zijn nog niet van me af.

Bedankt Zuid-Afrika, om net zo kleurrijk te zijn als je vlag. M’n hart is niet zo groot als jij bent, maar ik weet zeker dat ik genoeg plaats heb om je voor altijd op te slaan.

 

Amber

Foto’s

2 Reacties

  1. Jetty:
    10 juni 2013
    Mooi, geschreven!! Geniet nog van die laatste week maar geniet over een week ook weer van het wederzien van iedereen die je lief is!!
    Dank voor je mooie verhalen het was heel erg leuk om te lezen!! xx
  2. Daphne:
    11 juni 2013
    Zoooooooooooooooo blij dat je weer thuis komt XXXXX Wel prachtig geschreven......Love youXXXXX