Vallen, opstaan en weer doorgaan

Zaterdag zijn ik en Bas uiteindelijk niet naar het apartheidsmuseum geweest, maar ben ik met Bas, Mark, Sarah en Bram gaan paintballen. Was echt super leuk, en heb er op los geschoten. De locatie was echt super vet, midden in een parkeergarage, hoor je elke knal lekker hard echoën.

Na 250 verfkogels er doorheen gejaagd te hebben en een dikke vinger te hebben opgelopen door scherpschutter Sarah, gingen we maar weer naar huis toe, om de lieve vrede te bewaren. =P

’s Avonds hadden we met z’n allen afgesproken in een leuk barretje in de Boardwalk (een soort heel Amerikaans disney gebeuren, waar ook het casino zit) iets gaan drinken omdat Sarah klokslag twaalf uur haar verjaardag officieel mocht vieren. Die avond/nacht zijn we nog door gegaan naar Captains om daar even te stappen.  Zondag hebben we lekker relaxed bij Bram thuis in de zon gelegen (hij heeft een ingegraven zwembad) en lasagne gemaakt.

Op de projecten gaat ook alles hun gang, ondanks dat ik voor de tweede keer met onwijs veel spierpijn op riemvasmaak heb gestaan. Eerst door het paintballen, en dan door het paardrijden (komt zo). Bij Riemvasmaak komt het ook niet echt goed uit om spierpijn te hebben, met al die kids die op je lopen te klimmen en klouteren, willen spelen, in de lucht gegooid willen worden, …

De computer training gaat ook nog steeds z’n gangetje, het zelfde geldt voor kleinskool. Wat ik nog steeds de twee leukste projecten vindt, sinds het theater project afgelopen is.

Afgelopen weekend ben ik gaan stappen met de andere huizen op vrijdag, Albertroad was nog steeds een beetje moe door de avond Balizza’s daarvoor.  We zijn bij de club ‘Shakes’ geweest. Was een leuke avond, maar de bass stond veel en veel te hard. Ik voelde m’n neusvleugels en haren gewoon trillen. We hebben een gezellige avond gehad, maar de club is niet voor herhaling vatbaar.

Zaterdag hebben we niets speciaals gedaan, zondag moest ik vroeg op om te gaan paardrijden met Elsemieke, Lieselotte, Emma en Lindsay. We kwamen aan op een manege waar de paarden gewoon min of meer loslopen. Het was wel een leuke en mooie rit. Ik kreeg ook gelijk het gekste paard, zodra we op het strand kwamen begon ‘ie al moeilijk te doen, beetje tegenwerken, wat trippelen, niet willen doorlopen. Dat kon ik allemaal nog wel handelen, ik had zelf niet het makkelijkste paard, en reed er soms op nog moeilijkere. Maar toen kwam er dus een klein sprongetje door een omgevallen boomstam(metje) die ongeveer 20cm hoog was. Dat beest springt er met een meter overheen, trekt z’n hoofd naar beneden en begint te bokken. Dat kon ik net even niet meer handelen na een paar jaar niet serieus paardgereden te hebben , en vloog ik eraf. Ik ben zacht terecht gekomen, lekker in het zand en het paard ging er gelukkig niet vandoor. De gids was wel bang dat ik niet meer wilde opstappen, maar ik stond, zoals gewoonlijk met een lach op en stapte in alle vrolijkheid weer op het paard en hebben de rit terug naar stal doorgezet. Met de slappe lach wel te verstaan, hoe debiel is het om in Zuid-Afrika van een paard af te stuiteren.

Gisteren stond ik dus weer met spierpijn op Riemvasmaak, volgende week ga ik toch iets rustiger doen, dan kan ik weer lekker met de kleintjes dollen.

Vanavond hebben we een Kroningsfeestje bij Marshallroad, en morgen hebben we lekker vrij, wat komt dat goed uit zeg ! Bij deze : Baie Dankie Koninging Beatrix & de W voor Willem !

Voordat ik het vergeet, vrijdag ga ik naar Kaapstad (lees: Kaap de goede hoop, pinquins, robbeneiland, tafelberg) en reis ik terug naar PE in 10 dagen. Op de weg terug stap ik uit in Stellenbosch, Plettenberg, the Crags, Stormsriver (lees: bunjeejump) en Jeffreysbay (ben ik al een keer geweest; blog : Anti-bungee). Dus ik ga twee weken niets updaten op m'n blog, maar je krijgt een uitgebreid reisverslag als ik weer veilig met beide voetjes in PE sta. 

Tot siens, baie groetjies

Amber