Afrikaanse Zondag + Afrikaanse sleur

Afrikaanse zondag

Zoals in het vorige verhaal vermeld is Graig de stage manager in het Savoy Theater, waar ik het best goed mee kan vinden. Toen we zaterdag klaar waren met de laatste show hebben we eerst in het theater nog een borrel gedaan met alle zangers, acteurs  en daarna was er een feestje bij een ander huis waar ook Nederlanders zaten, Graig kwam dus op het goede idee met ons mee te gaan. Was best een gezellig feestje en we hadden ook wel een slok op, om 4u waren we (ik en m’n huisgenoten) weer thuis. Graig vond het belachelijk dat ik nog niet op het strand was geweest en nog niet veel locals kende, dus die is me zondag tegen 12 uur komen ophalen hier thuis en zijn we met zijn vriendenkring wat gaan drinken en eten in een leuke bar en later op de middag nog naar het strand gegaan. De grootste verassing was dat ze in die bar Stella Artois hadden, en toen ik er één ging bestellen vonden ze het allemaal zeer raar omdat dat echt nóóit besteld werd, ze vroegen zelfs aan mij waar het bier vandaan kwam haha.

Ik heb echt vaak op m’n tong moeten bijten om niet héél hard in de slappe lach te schieten door de rare, voor mij ongebruikelijke dingen. Zo heb ik geen één keer de deur in de auto voor mezelf kunnen openen. En het feit dat het zo’n macho-cultuur is (die blanke toch), er zaten echt van die Jersey Shore types tussen, van die sportschool jochies. Gingen zo ook allemaal foto’s laten zien van hun sixpacks om indruk op je te maken, ik kon alleen maar knikken en iets zeggen zoals “good for you” en vooral proberen om niet heel hard in de lach te schieten. Ze snapten niet zo goed dat ik het niet zo had voor van die opgepompte sportschool types. Gelukkig waren het niet allemaal van die types en zaten er ook typische geeks tussen, het was op zich een hele leuke groep mensen, maar gewoon van een ander soort kaliber dan een Stef of Quinten. Ook heb ik het idee dat er hier nog steeds harder aan de traditionele rolpatronen gedaan wordt. Omdat het echt zo’n macho- en gentleman cultuurtje is. Ik voelde me soms echt alsof ik in een één of andere Amerikaanse film terecht gekomen was. Ik zal nog wel een keer foto’s maken als ik die mensen beter ken, ga vanavond waarschijnlijk weer ergens met ze eten, als ik iets hoor van ze, want dat weet je hier nooit. Een Afrikaans uur duurt ongeveer 120 minuten.

’s Avonds zijn we nog langs een vriend van Graig gegaan, die een motorongeluk had gehad (wat je hier bijna dagelijks ziet). Nick ligt al 6 weken in bed en kan sinds gisteren een klein stukje lopen, z’n hele heupbekken zijn naar de klote en in z’n hand en onderarm had ‘ie pinnen zitten (die zag je ook) en tussen die twee pinnen zat er nog een ijzeren staaf zodat hij z’n arm niet kon bewegen. Gelukkig mag die nare hand-arm constructie er woensdag uit.

   Maandag 18/02 Afrikaanse sleur

De titel is een beetje misleidend maar het gaat er dus over dat je juist niet in een sleur terecht komt omdat alles hier maar gaat zoals het gaat. Vanochtend dus vroeg opgestaan om naar kleinskool te gaan, de school waar ik werk, komen we daar aan, de hele township onder water. Bleken de leidingen gesprongen te zijn en dus heel kleinskool onder water te staan (kleinskool is ook de naam van een township). We hebben dus een anderhalf uur gewerkt tot de school uitging omdat de kinderen niet naar de wc konden, de leerkrachten konden geen eten voor ze maken en drinken was er dus ook niet, wat wel belangrijk is in deze hitte. Dus konden we na anderhalf uur weer naar huis. Maar nu kan ik wel even een planning maken wat we de volgende twee dagen doen, als het weer gemaakt is tenminste, maar we worden gebeld morgen ochtend met updates.