Arrival

ANNOUNCEMENT omdat er hier geen internet(via dongel = duur) is post ik dus meerdere verhalen in één keer.

Het is dus gelukt een kroeg te vinden en de tijd voorruit te laten gaan en als kers op de taart hadden ze er ook nog Stella Artois. Dus ik heb me daar wel goed geamuseerd en met de aardige bartender zitten lullen. Dan toch nog bijna het vliegtuig gemist na een tussenstop van zevenenhalf uur, omdat ik blijkbaar al de hele dag in de verkeerde terminal zat.

Eenmaal op het vliegtuig belandt zat ik naast een erg aardig meisje uit Namibië die vier jaar lang in New York had gestudeerd en nu terug ging naar haar familie, die ze dus ook al die tijd niet meer gezien heeft. En mama maar janken op het vliegveld omdat ik vierenhalve maand weg ben. Ik kwam goed met ‘dr overweg en op een gegeven moment hebben we ons maar samen op de witte wijn gestort. Waaruit mijn eerste reistip voorkomt : DRINK NIET IN HET VLIEGTUIG. Ik voelde me echt kut, nog steeds trouwens (zal ook wel door de Stella’s komen, moest het toch nog voor de laatste keer afleren)

Ik kreeg een figuurlijk warm onthaal bij het aankomen in PE, door Jacco, een van de begeleiders van het project. Een letterlijk warm onthaal heb ik niet gehad van Zuid-Afrika, aangezien het regent. Wat de eerste keer in maanden is.

Het huisje is best ruim, heeft 5 slaapkamers en is vrijstaand, grote tuin met een zwembadje (zo’n groot opblaasding). De huisgenoten zijn ook best oké heb ik de indruk. Morgen ochtend krijg ik een township-tour en dan begint het echt.

We zijn net ff met de auto door PE gereden en het is echt bijna Amerikaans joh. Dat zag ik ook al vanuit het vliegtuig , je had het mooie strand met de boulevard maar het vliegtuig ligt eigenlijk middenin zo’n township. En dan zat er ook nog zo’n decadente blank Zuid-Afrikaanse die het maar niets vond dat ik vrijwilligerswerk ga doen. Die eerste cultuurshock was dus al gelijk binnen.

Groetjes en love y’all

Amber

foto's komen later met dat klote internet hier !!